İlk gördüğüm

İlk Türkiye'den çıkışım Yunanistan'aydı.Aslında zorunluluktandı birazda.Danimarka vize vermemişti malum o tarihte karikatür krizi vardı.Bir avukat olarak, artık neyim var neyim yoksa dosyaladım ev tapusu, araba ruhsatı, işyeri kayıtları ve hatta bir müvekkilimin bir günlük ödünç aktardığı miktarla yüklü bir tutar görünen banka hesap kayıtlarımla.Bana vize vermeyip kime vereceklerdi değilmi? O kadar emin gitmiştim Ankara'ya soğuk bir Kasım gününde.İzmir'de de başvuru yapamıyorsun işin kötüsü ya İstanbul yada Ankara'ya gideceksin eğer Danimarkaya girmek istiyorsan.Gittim Ankara'ya ve hatta yerlerin buz tuttuğu sabahın erken saatinde yere düşe kalka gittim başvurdum.Bana vize verecekler kesin bana vermezlerse kimseye vermezler değil mi? Ha bu arada Danimarkada yaşayan kuzenim 50.000,00 Kron teminat yatırdığına dair belge sundu ve bana davetiye gönderdi.Cevap bile verme gereği duymamışlar beyler,  arayıp öğrendik cevap retmiş.Pes edermiyim.Gidemedim o yıl ama ertesi yıl Yunan vizesi alarak gitmeye karar verdim.Ve öyle de yaptım.İşte Yunanistan'a gitme maceram böyle başladı.Transit geçmeyeyim madem ülkeye giriş yapacağım gezeyim bari dedim.Bu arada Shengen vizesi ile Yunanistana giriş yapmadan direktte gidebilirdim ama riske gerek yok.Önce Yunanistan oradan Almanya oradanda Danimarka.İlk kez çıkıyorum, yanımda hiç kimde turda yok kalbim küt küt ama yapmalıydım.Devamını sonra anlatacağım.İşte Yunanistan benim için böyle bir anlam ifade taşır ilk krişi kırışımdır.Sonra tutamadılar beni zaten.Hala yollardayım....